Świadomość, że Ktoś nas słucha podczas modlitwy, jest drugim ważnym wymiarem lamentacji w życiu psalmistów. Teksty te są wypowiadane w kontekście wiary żyjącego Boga. Psalmiści nie wołali w próżnię. Wierzyli, że ich słowa mają sens nie tylko dlatego, że dają upust najgłębszym emocjom, ale i dlatego, że odbierali wszechświat, w którym żyjemy, jako celowy i sprzyjający człowiekowi.
Domagali się więc od Boga wzięcia odpowiedzialności za sprawy ich życia, wierząc, że rozumie On i szanuje nasze uczucia, że jest zdolny odnowić nas i wspomóc. Ten rodzaj wołania dawał nie tylko lepszy wgląd w świat własnych przeżyć, ale uczył postawy zawierzenia Bogu całego swojego życia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz